Aşk’ımız

Olamaz mı ?

AŞK TESADÜFLERİ SEVER SEVGİLİM…

Hiçbir Neden Yokken, Ya Da Biz Bilmezken Tepemiz Atmış Ve Konuşmuşuzdur…
Onca Neden Varken Ve Tam Sırası Gelmişken Hiçbirşey Yapmamış Ve Susmuşuzdur…
Aynı Anda Aynı Sessiz Geceye Doğru İçim Sıkılıyor Demişizdir
Aynı Sabaha Uyanırken Kimbilir Aynı Düşü Görmüşüzdür
Olamaz Mı? Olabilir.

Belki Benim Kağıt Param, Bir Şekilde, Döne Dolaşa Senin Cebine Girmiştir
Belki Aynı Posta Kutusuna, Değişik Zamanlarda Da Olsa, Birkaç Mektup Atmışızdır
Ayın Karpuz Dilimi Gibi Batışını İzlemişizdir Deniz Kıyısında
Aynı Köşeye Oturmuşuzdur Köhnede Belki De Birkaç Gün Arayla
Olamaz Mı? Olabilir.

Bostancı Dolmuş Kuyruğunda Sen Başta Ben En Sonda Öylece Beklemişizdir…
Sabah 7:30 Vapuruna Sen Koşa Koşa Yetişirken, Ben Yürüdüğümden Kaçırmışımdır
Aynı Anda Başka İnsanlara, Seni Seviyorum Demişizdir…
Mutlak Güven Duygusuyla, Başımızı Başka Omuzlara Dayamışızdır
Olamaz Mı? Olabilir.

 ONCA YIL SEN BURADA ONCA YIL BEN BURADA
YOLLARIMIZ HİÇ KESİŞMEMİŞ ŞU AĞUSTOS AKŞAMI DIŞINDA

HAYATIMIN EN GÜZEL TESADÜFÜ

SENİ SEVİYORUM 

😳 

Categories: Aşk'ımız | Yorum bırakın

Vedalaştık

20 Kasım 2012 Pazar günü gitmeden önceki son görüşmemizdi. Sabaha kadar uyumamıştım. Erkenden buluşacaktık. Çünkü önümde koskoca 6 ay beni bekliyordu. Bir saniye bile kayba tahammülüm yoktu. Sevgilim evden erken çıkamamıştı. O da haklı ailesine annesine babasına da veda edecekti. Ancak ben bambaşka bir haldeydim. Bir gün bile görmeyince üzüntüden kahrolan ben 6 aylık yokluğa nasıl dayanacaktım. Bunun korkusu ile zaman hızla akıp gidiyordu. Üzerimde görmeyi en çok sevdiği elbisemi ve topuklu ayakkabılarımı giydim. Sevgilimle aramda malum bir boy farkı var topukluların platformluları ile farkı kapamaya çalışıyorum. ( Aşkımın sayesinde çok iyi topuklu ayakkabı giyen biri haline geldim 😀 Maratonda bile topukluyla koşabilirim o derece) neyse Sultanahmette buluştuk. Madoya girdik (reklam oldu birazcık ama) sevgilimin en sevdiği şey olan su böreğinden yedik.2 de çay içtik. Sonra bana küçüklük resmini gösterdi. Çocukluğumun Kara Hüseyiniydi o 🙂 Resmi görünce çocukluk zamanları canlanı verdi gözümün önünde neredennn nereyee. Ne alaka diyen olursa ben sevgilimle ilkokul arkadaşıydım seneler sonra kader karşıma çıkardı onu. Neyse resme baktıktan sonra parfümünü istemiştim bana parfümünü verdi iyi ki de vermiş yatarken kokusuyla uyuyorum. Bende ona boynumdan şalımı verdi kokladı cebine koydu. Sonra beraber tramvaya bindik ve Zeytinburnuna geldik. Seni otobüse bindireyim dedi. Ben sana veda edemem sen bin diye ısrar ettim. Tramvay geldi buna binme nolur az daha kal dedim tamam dedi binmedi. İkinciye de binmedi. Ama artık gitmesi gerekiyordu söz vermiştim güçlü olacaktım ağlamak yoktu. Ağlamadım sıkıca sarıldım uzun uzun kokladım onu. Birbirimize sevgi dolu sözcükler söyledik. Sonra bindi tramvaya o kırmızı tramvaya arkasından baka kaldım gitmişti. Belki diğer tramvayda dayanamaz geri gelir diye bekledim yarım saat öyle bekledim. Gelmedi. Sevgilim gitmişti… O an bu kadar canımın yanarak hasret kalacağımı bilseydim o tramvayın gitmesine asla izin vermezdim 😦

Categories: Aşk'ımız | 1 Yorum

WordPress.com'da Blog Oluşturun.